Do Europy płytki ceramiczne dotarły znacznie później, bo dopiero w późnym średniowieczu. Najmodniejsze w tym okresie były dwa kierunki we wzornictwie – pierwszy z nich, stosowany głównie na posadzkach, wykorzystywał geometryczne bryły i żywą kolorystykę, drugi charakteryzował się barwami niebiesko-białymi.

Malarstwo na płytkach szybko dorobiło się statusu sztuki i pewnie byłoby tak dalej, gdyby nie rozpoczęcie w XIX wieku w Wielkiej Brytanii ich masowej produkcji. Za sprawą rewolucji industrialnej ceny poszły w dół, więc i wnętrza mieszkalne zaczęły wyglądać zupełnie inaczej.

Tym oto sposobem płytki stały się powszechnym materiałem wykończeniowym stosowanym w naszych wnętrzach począwszy od łazienek, poprzez korytarze, klatki schodowe, salony na tarasach kończąc.

Płytki ceramiczne możemy ogólnie podzielić na:

• Terakotę – płytki ścienne
• Glazurę – płytki podłogowe

Wszystkie płytki podlegają podziałowi na gatunki.

Wyróżniamy płytki w gatunku I, II, i III

1. Gatunek I oznacza produkt pełnowartościowy, bez wad
2. Gatunek II oznacza niewielkie skazy na powierzchni bądź w wymiarach płytek – cena jest dużo niższa niż za gatunek I a różnice często minimalne.
3. Gatunek III totalny misz masz każda płytka inna

Dodatkowo płytki rozróżniamy ze względu na odcień i kaliber

ODCIEŃ: tonacja barwna, która charakteryzuje daną partię płytek.

Technologia produkcji stosowana na skalę przemysłową praktycznie nie daje możliwości uzyskania całkowicie jednolitej barwy wszystkich płytek. Mogą więc występować pewne nieznaczne różnice w tonacji – które ujawniają się wyłącznie po ułożeniu płytek (identycznych pod każdym innym względem) obok siebie. Z tego powodu, po zakończeniu procesu produkcyjnego, ale przed przystąpieniem do pakowania płytek, przewidziana została faza selekcji, która, poza wyeliminowaniem wadliwych płytek, ma również na celu grupowanie płytek w jednorodne klasy według odcienia. W wielu przypadkach odcień oznaczany jest literą alfabetu i oznaczany, w postaci stempla, na opakowaniu (na przykład: odcień A, odcień B).

KALIBER: (lub „wymiar produkcyjny”płytek). Z tych samych powodów, o których wspominaliśmy wcześniej, w szczególności w przypadku płytek o czerepie spieczonym, płytki po wypaleniu mogą w niewielkim stopniu różnić się wymiarami. Również w tym przypadku płytki są selekcjonowane w partie o tym samym kalibrze, zgodnie z tolerancjami ustalonymi przez obowiązujące normy. Na opakowaniu podawana jest zarówno wartość kalibru określająca partię produkcyjną , jak też wymiar nominalny:

35x35 cm (W 345mm x 345mm) gdzie 345mm to właśnie wymiar produkcyjny lub 35x35 cm – Kaliber 01.

Konieczne jest sprawdzenie jednorodności dostarczonych płytek. Płytki tego samego rodzaju, posiadające różny odcień i kaliber, uznawane są za produkty różne, a zatem nie nadające się do wyłożenia tej samej powierzchni. Jeżeli rodzaj i wymiary powierzchni przeznaczonej pod układanie płytek pozwalają na użycie partii różniących się między sobą ze względu na odcień i kaliber, konieczne jest rozdzielenie poszczególnych partii i składowanie ich oddzielnie w miejscu pracy, celem uniknięcia ich wymieszania.

Problemu kalibracji możemy się pozbyć dzięki rektyfikacji płytek – tzn. cięciu pod dany wymiar po wypaleniu dzięki czemu wszystkie płytki są jednolite np. Tubądzin Andaluzja.

Dodatkowo kąt pomiędzy krawędziami jest równy 90 stopni dzięki czemu krawędzie są ostre i można je łączyć tak zwanie „bez fugowo”.

Glazura posiada również bardzo istotną klasę ścieralności zwaną PEI

Wyróżniamy tutaj 5 klas ścieralności przy czym I oznacza najniższy poziom (praktycznie nie produkuje się płytek w tej klasie) a V oznacza poziom najwyższy nadający się do wykorzystania przemysłowego (centra handlowe, magazyny itd.)

Do użytku domowego zależnie od pomieszczenia stosujemy płytki od II klasy ścieralności – sypialnia, łazienka, poziom III i IV korytarze, pokoje dzienne, kuchnie, klasa V klatki schodowe.

Klasa PEI nie ma zastosowania dla płytek ściennych, ponieważ z założenia nie chodzimy po ścianach.

tagi: płytki ceramiczne, płytki łazienkowe,płytki podłogowe, płytki ścienne, PEI